Home made home – Flair

10 jaar geleden woonden we nog in een rijtjeshuis in Sneek. Ik was net bevallen van de jongste en als ik de koelkastdeur open wilde doen, moest ik eerst de kinderwagen aan de kant zetten. Ik riep gekscherend tegen Wopke dat hij het huis maar in de verkoop moest gooien. Dat nam ie serieus. De woningmarkt was slecht, maar dat huis heeft maar 4 weken te koop gestaan. We werden gebeld dat er kijkers onderweg waren, dus ik stuurde kraamvisite weg, trok de lakens recht en liet ze binnen. Die mensen waren meteen verkocht, en het huis dus ook.

We hadden er helemaal niet op gerekend, dus hadden zelf nog niet eens rondgekeken. Wopke wilde graag in de stad blijven wonen, maar ik vertrok het liefst naar een dorp. Dit was het derde huis dat we bezichtigden en we vielen meteen voor de flinke tuin en de ruime kamers. Uiteindelijk werd het dus IJlst, een stadje met een dorps karakter en niet ver van Sneek. Alles is hier lekker dichtbij: van de basisschool tot de supermarkt. Ons bod werd geaccepteerd en we hadden nog een maand de tijd. Gelukkig hoefde er, behalve het opknappen van de badkamer en wat schilderwerk, verder niets meer te gebeuren. We huurden schilders in met de boodschap: ‘Alles moet wit.’ Dat leek me praktisch, aangezien ik zelf nog weleens met een roller en een pot gekleurde verf in

De bank is van SofaCompany, de tafel van Sip & Clara, de kast van Ikea, de Tonone-lamp kwam via MisterDesign en de poster is van Lisa Grue. de weer ben. Ik schrijf onder meer voor Flexa en de woonkamer is inmiddels van ‘bakery brown’ naar poederroze gegaan. En nu is die lange wand toch weer wit. Die muur is inmiddels zeker 2 centimeter dikker door alle verf­lagen, vermoed ik

tekst Mirjam Rosema-Verhulst | fotografie bureau Coco Features